Pewnie nie każdy z nas to wie, ale sos Worcestershire ma bardzo długą tradycję – po raz pierwszy przygotowany został w Anglii w pierwszej połowie XIX wieku, a jego twórcami byli dwaj farmaceuci – John Wheeley Lea i William Henry Perrins, którzy później stali się właścicielami firmy Lea & Perrins znanej właśnie z produkcji wyżej wspomnianego sosu. Według twórców sos został po raz pierwszy przygotowany na zlecenie Lorda Marcusa Sandysa, który po raz pierwszy spróbował go w Indiach i zwrócił się do dwóch aptekarzy z prośbą o odtworzenie znanego mu smaku.

Sos, który na początku był… porażką?

Gdy został po raz pierwszy skosztowany przez parę aptekarzy, sos Worcester okazał się być… ohydny. Przynajmniej tak stwierdziła dwójka jego twórców. Tak naprawdę sos mógł nigdy nie ujrzeć światła dziennego… i to dosłownie. Po tym, jak nie przeszedł próby smaku został umieszczony w piwnicy na kilka lat i zapomniany. Dopiero po latach od czasu jego przyrządzenia Lea i Perrins natknęli się na niego podczas porządków i postanowili, że dadzą mu jeszcze jedną szansę. Ku ich zdziwieniu okazało się, że sos Worcester jest nie tylko do przełknięcia, ale że jego smak poprawił się diametralnie. Wtedy właśnie wpadli oni na pomysł, że sos potrzebuje odpowiednio długiego czasu przygotowania, aby nabrać charakterystycznego smaku.

Sos Worcester – z czego jest zrobiony?

Oprócz octu, melasy, cukru, anchois, czyli odpowiednio przyrządzonej sardeli europejskiej, zawiera także cebulę, czosnek i mieszankę przypraw, których proporcje pozostają sekretem firmy do dziś. Niektórzy spekulują, że w skład mieszanki mogą wchodzić także takie składniki jak sos sojowy czy sok z cytryny, ale firma produkująca sos nie zamierza zdradzać konkretnej receptury. Sekretem sosu jest jednak czas jego przyrządzenia – marynowanie składników trwa rok i to dzięki niemu uzyskany smak jest niepowtarzalny.